Skala Stanu Przepływu (FSS) jest najczęściej spotykana w badaniach akademickich i w psychologii sportu (Jackson & Marsh, 1996). Ten 36-itemowy instrument mierzy dziewięć wymiarów przepływu w dziewięciu cztero-itemowych skalach; odnoszą się one bezpośrednio do wymiarów zidentyfikowanych i opisanych we wcześniejszej pracy Csikszentmihalyi’ego (1990).
Skale składają się z pytań w 5-stopniowej skali Likerta i są zazwyczaj stosowane poprzez poproszenie uczestnika o przypomnienie sobie konkretnego doświadczenia związanego z przepływem lub jako ocena przepływu po zdarzeniu. Poniżej przedstawiono kilka przykładowych pozycji. Same skale Likerta są standardowe i jednolite w całym teście, w zakresie od Zdecydowanie nie zgadzam się (1) do Zdecydowanie zgadzam się (5) (Jackson & Marsh, 1996).
Stanowiłem wyzwanie, ale wierzyłem, że moje umiejętności pozwolą mi sprostać temu wyzwaniu.
Moja uwaga była całkowicie skupiona na tym, co robiłem.
Naprawdę podobało mi się to doświadczenie.
Nie było wysiłku, by utrzymać mój umysł na tym, co się dzieje.
Czułem, że jestem wystarczająco kompetentny, aby sprostać wysokim wymaganiom sytuacji.
Nie przejmowałem się tym, jak się prezentuję.
Wyzwanie i moje umiejętności były na równie wysokim poziomie.
Robiłem rzeczy spontanicznie i automatycznie, bez konieczności myślenia.
Czasami wydawało się, że wszystko dzieje się w zwolnionym tempie.
Od momentu powstania, instrument ten został zaadaptowany w celu zwiększenia jego zdolności do pomiaru pewnych wymiarów, w wyniku czego powstały krótsze FSS-2 i Skala Dyspozycyjnego Przepływu Pracy-2 (DFS-2) (Jackson & Eklund, 2002).
Wszystkie trzy skale, które badaliśmy, zachowują się dość dobrze jako narzędzia rzetelne psychometrycznie – dwa wyjątki dotyczą niższej spójności wewnętrznej podskal samoświadomości i czasu w krótkich testach (Marsh & Jackson, 1999; Jackson et al., 2008).
Spojrzenie na przepływ i szczęście
Zarówno psychologiczny, jak i subiektywny dobrostan zostały z czasem empirycznie powiązane przez wielu badaczy (np. Bryce & Haworth, 2002; Heo et al., 2010). Ze względu na swój charakter, przepływ wiąże się również z niższą (lub utratą) samoświadomością, co sugeruje, że jest on co najmniej związany ze szczęściem – jeśli nie jest sposobem odczuwania pozytywnych emocji.
Rzeczywiście, szczęście i poczucie nagrody są związane z autotelicznym doświadczeniem bycia w stanie Przepływu, choć poszczególne czynności, w których wszyscy uczestniczymy, aby wejść w ten stan, są różne.
